Samodzielna

Ostatnio przypatrywałam się Mai podczas zabawy i zastanawiałam się jak ten czas szybko leci. Jeszcze nie tak dawno, mam wrażenie, że wczoraj, nie mogłam wyjść bez niej z pokoju, oddalić się na metr, cały czas musiałam być w zasięgu rączek i wzroku Mai, ponieważ inaczej od razu reagowała płaczem. A teraz ? 

Dziś wyszłam na chwilę do kuchni po picie dla małej, przychodzę do pokoju gdzie jeszcze przed chwilą była, a tam zastaję tylko porzucone zabawki. Idę dalej do przedpokoju, widzę porozrzucane buty- znak,że Ona już tu była. Wchodzę do pokoju Kuby i jest. Oczywiście u brata, bo tam najwięcej zabawek. Bawi się w najlepsze i nawet nie przejmuje się, że jest sama w pokoju. I nagle kątem oka dostrzega mnie, rzuca wszystkie zabawki i pędzi najszybciej jak tylko umie na czworaka, by jak najszybciej być przy mnie, wdrapać się na moje nogi. Biorę ja na ręce, przytulam, dostaje mega słodkiego i mokrego buziaka po czym... Maja odpycha się rączkami ode mnie i pokazuje żebym postawiła ją na podłodze. I już jej nie ma...

Kiedy to moje młodsze dziecko stało się takie samodzielne? I jak to się stało, że już nie potrzebuje mnie tak bardzo, jak jeszcze miesiąc temu???

Znowu robisz mi zdjęcia?

Idę do ciebie, sama sobie zrobię...

No daj aparat. Przecież mówiłam, że sama zrobię!

I da się? Pewnie, że się da!

Zdjęcia zrobione. Teraz mogę pozałatwiać swoje sprawy...

I jeszcze z serii "Miłość siostrzano- braterska"...